Garip şeyler yaşıyorum, garip şeyler görüyorum, garip şeyler düşünüyorum.
Garip insanları seviyorum, garip insanlardan nefret ediyorum, garip nedenlerle garip hareketlerde bulunuyorum.

Düşünüyorum, neden normal olamıyorum diye?

Sonra farkediyorum, bunların öznesi ben değil biz aslında.
Hepimiz bi' şekilde kendimizi garipliklerin içinde buluyoruz.
Sonra bunun sadece kendimizin başına geldiğini düşünüyoruz.

Belki de önemli olan biz olduğumuzu kavramak.
Öyle olunca rahatlıyo çünkü insan.
Yalnız değilim ki, diyo. Bi' tek ben acı çekmiyorum bu garip olaylar, garip insanlar yüzünden.

Irmak'tan alıntı yapıyorum öyleyse;
"napcan böyle işte yeea"